bugün məsləhət təsadüfi
sözaltı sözlük
postlar Yoxlama mesaj
4 Yazar
2 Başlıq
4 Entry

S Ö Z A L T I

son gündəm:

bugün bəyənilənlər:

+1835

avatar Ağır psixi xəstəliklərin müalicəsində istifadə olunan metodlardan biri. Adından da göründüyü kimi xəstəyə elektroşok verilməsi ilə həyata keçirilir. Belə deyəndə filmlərdə gördüyümüz işgəncə səhnələri yada düşsə də əslində bu metod ağrısız və təhlükəsizdir. Amma onu da qeyd etmək lazımdır ki, psixi xəstəliklərin müalicəsində elektrokonvulsiv terapiya ilk seçim olmur. Bu metod dərmanların və psixoterapiyanın tətbiqinin təsirsiz olduğu xəstələrə, müəyyən səbəblərdən (əks təsir və ya başqa xəstəliyin olması) dərman qəbul edə bilməyən xəstələrə tətbiq edilir. Ağır depressiyada (psixotik, katatonik və müalicəyə müqavimətli olduqda), yüksək intihar riskli xəstələrdə, şizofreniyada (daha çox katatonik şizofreniyada), katatoniyanın görüldüyü digər pozuntularda, bipolyar pozuntuda, o cümlədən maniada, digər psixotik pozuntularda, bəzən dimensiyada effektiv nəticə göstərir.
Ekt-nin tətbiqi üçün qərarı mütləq şəkildə həkimlər verməlidir. Bunlar arasında ən səlahiyyətlisi isə psixiatrlardır. Prossesə nəzər salsaq, əvvəla xəstənin özünün razılığı olmalıdır. Bəzi ölkələrdə məhkəmə qərarı ilə ekt-nin tətbiqinə göstəriş verilə bilər. Xəstə terapiyadan əvvəl ümumi müayinədən keçməlidir. Qan analizinə, həmçinin qalxanabənzər vəz, ağciyər və böyrəklərin vəziyyətini bilməyə ehtiyac var. Elektrokardioqram, tomoqrafiya nəticələri də önəmlidir. Həkimlər ehtiyac görərsə elektroensefaloqram (eeq) müayinəsindən də keçmək lazımdır. Bu mərhələdə əgər bir problem görülmürsə ekt-yə başlanır. Seansdan əvvəl, xəstə gecə yarısından etibarən ac olmalıdır və tualet ehtiyacı seans başlamamış ödənməlidir. Xəstə yatağa uzadılır, başı və boynu rahat vəziyyətə gətirilir. prosses narkoz təsiri altında aparılır. Yəni xəstənin yanında anestezioloq olur. Anestezioloq xəstəyə narkoz və əzələ relaksantı verir. Bu mütaxəssis həmçinin xəstənin tənəffüsünə, ürək ritminə nəzarət edir. Xəstənin dişlərinin arasına yumşaq qoruyucu yerləşdirilir ki dişlər əgər sıxılsa dişlərə, dilə və yanaqlara ziyan dəyməsin. Seansda aparıcı rolu psixiatr oynayır. Xəstə yuxuya getdikdən sonra Ekt aparatının 2 kiçik elektrodunu yerləşdirir. Bir neçə formada yerləşdirə bilər: sağ gicgaha və təpəyə, hər iki gicgaha, qaşların bir neçə sm üstü olmaqla alına. Uyğun yerə psixiatr qərar verir. Elektrodlardan xəstənin başına 1-2 saniyə elektrik axımı verilir və xəstədə süni epileptik tutma yaradılır. (bax: tonik-klonik epilepsiya) tonik-klonik tutmada olduğu kimi xəstənin əzələləri əvvəlcə yığılır (tonik faza), sonra isə səyriməyə (klonik faza) başlayır. Bu iki faza cəmi 30 saniyədən 1 dəqiqəyə qədər yekunlaşmış olur. Əlbəttə ki, bu tutma həqiqi epileptik tutma qədər ağır olmur. Həmçinin narkoz təsiri altında olduğu üçün xəstə bunları hiss etmir. Bununla yanaşı əzələ relaksantı da burada köməyə çatır. Relaksant xəstənin qıcolması zamanı sümüklərə və əzələlərə güc düşməsinə mane olur. Yaradılan süni qıcolmaya eeq aparatıyla nəzarət edilir. Seans bitdikdən sonra da xəstənin vəziyyətinə nəzarət edilir. 15-30 dəqiqə sonra xəstə ayağa qalxa bilir. Xəstə ayıldıqda qısamüddətli hafizə problemləri, donuqluq, qərar vermədə çətinlik, əzələ, çənə, baş ağrısı, yuxululuq kimi əlamətlər ortaya çıxa bilir amma bunlar müvəqqətidir. Nadir hallarda koqnitiv funksiyalardakı düşüş uzunmüddətli ola bilir. Ciddi əks təsirlər nadirdir. Bunlara uzunmüddətli yaddaş pozuntuları, diqqət zəifliyi, narkozun destruktiv təsirləri aiddir.
Ekt 3-4 həftə, hər həftədə 2-3 dəfə tətbiq olunur adətən. Ekt çox qısa müddət ərzində sadaladığım pozuntuların simptomlarını yüngülləşdirə bildiyi üçün effektiv və az riskli üsul hesab edilir.
kimlərə tətbiq oluna bilməz:
yaxın vaxtlarda infarkt, insult, beyin qan dövranı pozuntuları keçirmiş şəxslərə;
ağır sistemik infeksiyalar, xüsusilə beyin infeksiyaları keçirmiş şəxslərə;
beynində şiş olan şəxslərə;
beyindaxili təzyiqi olan şəxslərə;
ciddi ağciyər xəstəliyi olanlara;
yüksək arterial təzyiqli şəxslərə;
kəllə-beyin travmalı şəxslərə.
qeyd: ekt psixi pozuntuların yalnız bir qismi üçün effektivdir. Yəni hər ağırlaşmış pozuntuda da ekt-dən nəticə gözlənilmir.
Elektrokonvulsiv terapiya hamilələrə və yaşlılara da tətbiq oluna bilər. Bunun üçün hamilələrin xüsusi müayinələrdən keçməsinə və əlavə tədbirlərin görülməsinə ehtiyac var. Düzgün şəkildə aparıldıqda dölə ziyan gəlməz, ana və uşaq risk altında qalmaz.
Ekt-nin təsirli olduğu danılmazdır. Amma tam olaraq elektrikin bu simptomları necə yüngülləşdirdiyi hələ də qaranlıq olaraq qalır. Tədqiqatçıların fikrincə ekt bəzi neyrotransmitterləri artırır. Məsələn, depressiyada serotonin, dopamin, noradrenalin kimi bioloji aktiv maddələri artırdığı üçün xəstəliyin simptomları yüngülləşir. Həmçinin ekt-nin beynin bəzi hissələrində (amiqdala, hippokampus başda olmaqla) boz maddəni artırdığı güman olunur. Ən əsası ekt-nin yaratdığı süni epileptik tutma sonrasında beynin özünü yaxşılaşdırmaq üçün çalışdığı və buna görə psixi xəstəliyin yüngülləşdiyi düşünülür.

+1197

avatar Yenə gecə yata bilmədiyim günlərdən biri daha, normalda gec yatsam da ən azından 5 ə kimi yatmış olurdum, bu gün isə gördüm ki, yox yata bilmirəm çıxdım balkona gördüm ki, hava yavaş-yavaş açılmaq istəyir, saat 5:45 göstərir hava isə -6 dərəcəni, şəhər isə hələ oyanmayıb balkondan baxanda ana yolda sadəcə tək tük tramvaylar görmək olur, bir an elə bilirsən ki, şəhərdə tək sən yaşayırsan, görürsən balkon bəs etmir havaya uyğun alt üst geyinib qulaqlığı götürüb özümü atıram çölə, çölə çıxanda ölüm səssizliyinin səni əhatəsinə aldığını fərq edib tez qulaqlığı taxıb, ana yolun üstündə duran körpüyə doğru irəliləyirəm beynim isə dayanmır, götür qoy edirəm, min dənə şey fikirləşirəm, axırda da yorulub "maria, bilirsen nə var sikdir elə, hər şey öz yolunu tapacaq əvvəl axır " yenə qamsızlığımı üstümə götürüb yeriməyə davam edirəm, körpüdən düşən kimi kiçik parka yaxınlaşanda bir qadının (hardasa 60-65 yaş aralığı olar) iki dənə itini gəzdirdiyini görürəm( mən yaşadığım binada yaşayır bir neçə dəfə liftdə rastlaşdığımı xatırlayıram) sonra isə parkda qabağıma çıxan ilk skamyaya özümü atıram, gözümü yumuram özümü musiqinin və ruh donduran havanın qucağına buraxmaq istəyirəm ki, birdən ayağımda nəsə hiss edib irkilirəm, itlərdən birinin gəlib ayağımı iylədiyini və ayaqqabıma sürtündüyünü görürəm başımı qaldırıb sahibinə baxıram üzümə gülümsəyir ( bu bir növü itinizə toxuna bilərəm sualına bəli cavabı kimi bir şey idi, heç bir dialoqa girmədən) əyilib iti əzizləməyə başlayıram şirin bir it idi, sonra birdən skamyaya yanıma çıxıb oturur, heyvanlara o qədər həsrət qalmışam ki, istəyirəm iti götürüb bağrıma basım ( prosta sahibi var deyə edə bilmirəm ) nəysə it özünü mənə sürtür mən də onun yumşaq tüklərini əzizləyirəm ( heyvanlar çox özəldilər insandan qat qat daha yaxşıdılar hər zaman ona görə əgər şəraitiniz varsa düşünmədən heyvan sahiblənin, insana inanılmaz yaxşı hiss etdirir)..İtin başını sığallayaraq, varlığının mənə verdiyi qəribə rahatlığı hiss etməyə başladım. O an nə soyuq hava, nə beynimdə dolaşan xaotik düşüncələr, nə də məni yoran, içindən çıxmağa çalışdığın duyğular önəmli deyildi. Sadəcə, o kiçik anın içində var olmaq istəyirdim deyəsən ( hamıya "anı yaşayın" məsləhətini verən mən'in heç vaxt tam edə bilmədiyi bir reallıqdır)

İt hələ də yanımda idi, sanki menim özümü tək hiss etməməyim üçün əlindən gələni edirdi. Onun sakitliyi, sirinçeliyi içimdə bir yerlərdə dağınıq qalan duyğularımı az da olsa yumuşaldırdı. Ətrafdakı səssizlik, şəhərin hələ tam oyanmaması və gözlərini yavaş-yavaş işıqlandıran şəhər… bir neçə dəqiqəlik də olsa, məni bütün dünyadan ayırmışdı.
Başımı qaldırıb ətrafıma baxdım –hava hələ də dondurucu idi, amma içimdə qəribə bir istilik yaranmışdı. Çünki bu səhər, soyuq havaya baxmayaraq, mənə bir şey hiss etdirmişdi – az da olsa, bir yerlərdə hələ də incəlik, istilik və anlayış vardı heç özüm də bilmirəm nə yazıram ...

Sahibi iti çağırdı, tasmasini buraxmışdı yanıma oturduğundan əmin olduğu üçün , o da son dəfə mənə baxıb, getdi.

Birazdan saatıma baxdım– artıq 6:30 göstərirdi, şəhər yavaş-yavaş oyanırdı. Amma mən hələ də o skamyada qalmaq, bir az daha bu səssizliyin içində itib getmək istəyirdim. Çünki bilirdim ki, bu skamyadan qalxıb getdiyim an, hər şey yenidən davam edəcək ( qarmaqarışıq hislerim, xaotik düşüncələrim).

Mən isə deyəsən bir anlıq dayanmaq, heç nəyə fikir vermədən sadəcə var olmaq istəyirdim....

+14264

Hər ölkənin yaxşı-pis özünəməxsus mədəniyyəti vardır. Ancaq hindistanın bəzi ənənələri var ki, bunlar sadəcə yoxsulluqdan deyil, ondan əvvəl cahillikdən törədiyi aşikardır. Və bu kimi hadisələrə qarşı çıxanlara irqi ayrıseçkilik etməsi kimi baxılır, ancaq edilənlərin(qarşı çıxmaların) bununla əlaqəsi yoxdur.
Hindistanda bir sıra qeyri-adi ənənələr var:
-Ganj çayında (dünyanın ən çirkli hövzəsi) yuyaraq günahlardan təmizlənmək
-inəklərin müqəddəs olması
-intiharın təqdirəlayiq hərəkət olması
- qadınların çox ərli olması
- qızların evlənənə kimi onları qoruyacaq itlə evlənməsi

- qızı alan kimsəyə başlıq pulu verilməsi
-ilan oynatma, qurbağaların evləndirilməsi
- körpələri ağıllı və həyatda uğurlu olsun deyə yuxarıdan aşağıya atılması və s( bunu hindistanda olan hindular və müsəlmanlar da 700 ildir ki, edir.)
Və gördüyünüz kimi bu ənənələrdə olan qeyri-adiliklərdən biri elə cənazə mərasimi ilə əlaqədardır.
Deməli, hindlilərə görə müqəddəs və saf olan, ancaq dünya ekoloji standartlara görə ən çirkli yer olaraq bilənən ganj çayı ( tanrıça ganganın burada bədən tapdığına inanılır, o, başında bəyaz tac, əlində su çəlləyi olub ev heyvanı hesab etdiyi timsahın çiynində oturan gözəl bir qadın kimi təsvir olunur.) Hindlilər hər yaz ganga dusshera və ganga dashami olaraq bilinən festivallarda tanrılarının enməyini qeyd edərlər və orada kimsəni yuduqda günahlarının təmizləndiyini irəli sürərlər.
Həm ölülərə, həm də dirilərə müqəddəs bir yerdir. Çayın kənarında yandırıb küllərini o dənizə atdıqda ölünün ruhunun azad olduğunu düşünərlər.

İslama görə yandırmaq günahdır və bu bütün digər səmavi dinlərdə belədir.
Hindular ölünü yandıraraq ruhu və bədəni bir-birindən ayırmış olduqlarına inanırlar.
Hindistanın paytaxtı Dehlidə xalqa açıq parklarda çatma odunlar yığılır və ölülər yandırılır.
İslamda və digər səmavi dinlərdə bəzən ölünü gözlətmədən o dəqiqə basdırırlar, bu yanlışdır, "ruh geri qayıda bilir", bu zaman ölü gözlərini tabutda açır və hadisənin şoku ilə ürəyi partlayır və yenidən ölür. Ona görə elə gürcüstanlılar kimi cənazə 1 gün evdə ya da xəstəxanada saxlanmalıdır. Bu zaman öldüyü dəqiq aydınlaşar.
Xristianlar tabutla basdırır, çünki rəblərinin sözü kimi məsihin ikinci dəfə gəlib və ölüləri dirildəcəyinə inanılır.
Ganj çayına qayıdaq: sayısız mikrobu özündə saxlayan bu yerdə ölülərin yuyulmasından əlavə öz gündəlik paltarları da yuyulur.
Və ölünün əsas mərasimi 20 mindən çox tapınağa xidmət edən varanasi kəndində çoxlu rituallar və mərasimlərin aparıldığı bu yerdə ən məşhuru ölü yandırma mərasimləridir.

Amma qlobal istiləşmənin dünyanı təhlükə altında saxlayan aktual problemlərdən olmasına baxmayaraq hindistan qulaqlarını qapadır və hər ölü üçün yanma mərasimi zamanı karbon qazı atmosferin üst qatlarına yığılır və bitkilərin hamısı bu karbon yığınağını mənimsəyə bilmir, nəticədə üstdə yığılan qaz, sanki bir örtük əmələ gətirir. Və bu da dünyada istiləşməyə gətirib çıxarır.
Bu və bu kimi digər problemlərə..
Covid 19 zamanı:

Bunun üçün kremasyon ocağı ixtira ediblər, cəsəd 900-1200 dərəcədə 70 dəqiqə (yetişkinlik çağında biri üçün 80-120 dəq) yandırılır.

Orta Avropa miladdan sonra 400-cü ildən sonra torpağa basdırmağa davam etdi. Qərbdə isə yenidən yandırılmağa davam edildi. Florensiyada yerləşən beynəlxalq tibb konfransında bu cihazın ekologiya sağlamlığına və xalq rifahına töhfə veriləcəyi açıqlandı. Ancaq bu cihaza girməzdən əvvəl süni protez və metal bədəndə olmamalıdır. Bu ocaqda ailəsi/tanış/şahid icazəsi ilə ölünün girilməyinə icazə verilir. Bu zaman oradan çıxan kül yox, sadəcə 2,5-3 kq ağırlığında sümük yığınıdır. Onu kül etmək üçün daha çox enerji/istilik lazımdır. Ona görə o yığını da üyüdücüdən keçirib toz halına salırlar. Onu da qabda saxlayırlar. (Əsasən) Ya da boyaya ,sementə qarışdırılır ölünün portreti kimi bir hala gətirilir.
Ölünün əsasən oğlu , oğlu olmasa həyat yoldaşı və ya qohumu ağ rəngdə geyindirilir, ölünü yumaq üçün o və bir neçə şəxs çiyinlərində kəfənli şəkildə çaya aparırlar. Küçələrdə bu aydın görünür. Xalq bu vəziyyətə öyrəşib , amma gələn turistlər bu vəziyyətə hələ də öyrəşə bilməyib.
Varanasidə ölünü 350 kilo odun istifadə edərək yandırmazdan əvvəl ona ətir və yağ vururlar.

Atəş isə müqəddəs atəş adı ilə rahiblərdən əldə edilir. Odun və müaəddəs atəş birləşəndə yaxınlar ilahilər oxuyar və bu 4 saat çəkər. Cəsədin başı partladıqda ruh və bədənin bir-birindən ayrıldığı iddia edilir. Əgər oldu da baş partlamazsa onda başa əsa ilə bərk-bərk vurarlar. Əksi təqdirdə ruhun iztirab çəkəcəyinə inanılır.


O çayda hər gün minlərlə cəsəd yuyulur.
Din adamları doğuş zamanı ölən qadınların və uşaqların təmiz olduğuna inanırlar. Onları birbaşa çaya atırlar.
Din demişkən hindlilərin dinləri bunlardan biri: hindiuzim, budizm, jainizm, sihizm.
Nietzsche demiş->

Bu aşikardır ki, Hər kəs olduğu situasiyaya uyğun dinlər yaradılıb onlar üçün bir cığır çəkilib və bu inanclarla həyatlarını davam etdirirlər/ həyatı daha asan anlayırlar.
Ancaq cahilliklə üz-üzə durub və buna inanmaq heç bir şeyə inanmamaqdan daha yaxşı ola bilərdi. Dövlət o kimi sulara turistləri yaxın buraxmır, ancaq onlar bu vəziyyəti görməyəcək qədər kor və inanclıdırlar.
Yas evindəkilərə yemək verilir, ancaq bu o inancda ölən kişinin ruhunun qayıdacağına inanıldığından belə edilir.
Əslində baxsaq, bizim dinimizdə də üstü bağlı bu kimi hadisələrə yol verilir. Biz isə kor-koranə inanmağı seçirik.
Nietzsche demiş->

+8014

avatar bir ölüm şəkli. haqqında danışdığımız aktiv evtanaziyadır. bizim müəllim az qala hər mühazirə dərsində bundan danışdığından və hər dəfə islamın qaydalarına bağladığından artıq qulaqlarım bu sözü eşitmək istəmir amma ruhum dərinlərdə daim bu yönə çəkilir. dünyaya gəlməyi biz seçmirik amma ağrısız və acınacaqlı olmayan bir yolla getməyi biz seçə bilirik. bu insan təbiətinə nə qədər uyğundu bilmirəm. lakin evtanaziya mənim fikrimcə qiymətcə indi olduğundan çox çox ucuz və hamı üçün əlçatan bir xidmət olmalıdır. yaşamaq hüququ kimi ölüm hüqumuqumuz da olmalıdır. ağrı çəkməyə dözə bilməyib özünü öldürən xərçəng xəstəsi eşitmişəm məsələn. uşağının ölümünə dözməyib özünü öldürən analar. ömür boyu yatağa məhkum olan insanları da hamımız tanıyırıq yəqin ki. ya da ən sadə şəkildə sadəcə yaşamaqdan yorulan insanlar. ən çox da iflic olan insanlar üçün əlçatan olmalıdır bu xidmət. ailələrin qərarı ilə yox fərdin öz qərarı ilə edilən bir seçim olmalıdır. bəlkə bir çoxları üçün qorxuducu gəlir amma mən öz ölümünü seçməkdən,yaxınlarınla vidalaşıb rahat şəkildə çıxıb getməkdən daha yaxşı bir ölümü təsəvvür belə edə bilmirəm. düşünürəm ki,biz inancsız insanlar üçün daha asandır bu haqda danışmaq çünki inanmır ölümdən sonra bir həyatın var olduğuna. ürək beyinə qan vurmağı dayandırdıqdan 15-20 dəqiqə sonra hipoxia ilə həyatın da bir dəfəlik sona çatdığına inanırlar. amma inanan biri üçün ani bir ölüm belə dəhşətli olduğu halda istəyərək ölümə getmək ancaq ən çarəsiz insanın edəcəyi bir şey,bir növ məhkumluq halı olar yəqin. mən evtanaziyanın hamı tərəfindən seçilməli olan bir ölüm yolu olduğunu qətiyyən demirəm. hətta mümkün qədər passiv seçilimli bir yol olmalıdır. onsuz da heç bir yorğun olmayan insan bəsdir yaşadım qoy bugün ölüm deməz məncə. ölmək istəmək ölmək istəyirəm demək qədər sadə deyil ki. ingilis demişkən dying with dignity. əslində dr.house deyir ki "there is no such thing as dying with dignity. you can live with with dignity,but you can't die with dignity no matter how". ancaq dignitas adlanan bir isveçrə mərkəzli bir şirkət var ki,illərdir insanlar evtanaziya üçün bura müraciət edirlər. hətta əvvəllər bir binanın 5-ci mərtəbəsində imiş evtanaziya həyata keçirdikləri yer ancaq bina sakinləri liftdə gördükləri cəsəd torbalarına görə depressiyaya düşdüklərini bildiriblər və şirkət ordan başqa yerə köçürülüb. websaytlarına daxil olanda bu mottonu görürük:”menschenwürdig leben,menschenwürdig sterben.". tərcüməsi "insanca yaşa,insanca öl" və ya ingilis dilində bu insanca sözü dignity ilə əvəz olunur. yəni ləyaqət. amma bu sətirlərdən sonra beynim öz fikirləşdiyini inkar etməyə başlayır. görəsən həqiqətən ləyaqətlə ölmək mümkündür? yoxsa qocalıqla gələn ölüm də,intihar da,xəstəlikdən olan ölüm də,evtanaziya da eyni dərəcədə alçaldıcı və çox böyük olduğumuzu düşündüyümüz halda bir o qədər kiçik olduğumuzu üzümüzə vuracaq qədər dürüstdür? intellektual kimi təriflər düzsəm də evtanaziya digərlərindən nə qədər üstündür. sona hansı yolla çatsan da onsuz da eyni sona çatıb eyni finish xəttini keçirsən. yoxsa necə başlamışıqsa elə də bitirməliyik marafonu?bilmirəm,yəqin siz də bilmirsiniz. amma evtanaziyanın yenə də ali bir seçim olduğuna inanıram və o savadsız müəlliməmi də qınayıram. o müəllimənin dərsini oxumalı olduğum halda niyə bu yazını yazdım onu heç bilmirəm. dünən xoşbəxt entrylər yazandan sonra bugün niyə birdən evtanaziyadan yazıram onu da bilmirəm. əsas odur ki,düşünürəm. və mən düşünürəmsə voram. ancaq düşünəndə vor olduğumu hiss edirəm. söhbət necə ölümdən mənim varlığıma gəldi onu da bilmirəm. lakin onu bilirəm ki,bilmək həmişə o qədər də lazımlı deyil. heç kimin səbri çatıb entryimi axıra qədər oxumayacağını da düşündüyümdən özümə axıra doğru zibilini çıxarmaq hüququnu hədiyyə edirəm lol. blessed be the rights,blessed be the notion of death and life and blessed be the human ignorance.

+7740

avatar (baxma: barmenə qənd aldıran azərbaycanlı)
o gün axırıncı imtahanımı verəndən sonra cümə günü gecə klubuna getməyi qərara aldıq. vilnüsdə bir neçə klubda olmuşdum, amma biri var idi ki, adını eşitmişdim, özündə olmamışdım. nəysə, saat 10, ucuz başa gəlsin deyə tez gəlmişiy kluba. amma adam elə də az deyil. saat 12-yə az qalmışdı. bara yaxınlaşdım ki, bir içki götürüm, gördüm ispana oxşayan bir qaqaş çayı nətər içir aa... özü də qəndlə. dedim ispanlar nə vaxtdan qəndlə çay içir görəsən? ərəblərdən keçmiş ola bilərsə, onda da gərək 2 dənə qəndi çayın içinə atıb qarışdırıb elə içələr, bu qəndi ağzına qoyur sonra çayı içir. dedim, sən öl bu bizimkidi deyəsən. yaxınlaşdım buna ki, əmoğlu, azərbaycanlısan? dedi "həəə kələ, hardansan belə bayavoy?" zarafat eliyirəm, elə demədi, "ooo..." eləyib zemi-zemi deyib salamlaşıb görüşdü, srazu dvijeniyalı olmağın hiss elədim. qaqam qayıtdı ki, nəsə lazımdısa qaqan həll eləsin. dedim çox sağ ol.
sonra başladım buna sualları döşədim ki, əmoğlu, gecə klubunda çay nədi? hardan tapmısan? bircə daş stəkanın çatışmır elə. qayıt mənə denən ki, lox zadam klubda içkiyə pul verim? (əlimdəki içkiyə gözucu baxdım, əmin olum ki, ən ucuz şeyi almışam bardan). qaqaşın dilindən də kələ sözü düşmür, bomba şey görən kimi də deyir kələyə bax. deyir vilnüsə bir il əvvəl təzə gəlmişdim, birinci gəldiyim yer bura olub, barmenlərlə tanışdım, dostlaşdım. elə alındı ki, o vaxtdan bu yana mən gələn kimi çayımı süzürlər, qənd almağı da mən tapşırmışam, beləcə vaxtım keçir. içirəm sonra keçirən tanc-polda civilərnən sürtüşüb öpüşüb gəlirəm. çox xərcə ehtiyac yoxdu. elə qaqam bunu demişdi düşdü rəqs meydanının ortasına, 2 dəqiqənin içində qızların sevimlisi oldu, 5-6-la müqəddəs üçləmə eliyib (bax: sürtüşdü, öpüşdü, sevişdi)
qayıtdı gəldi yanıma. bi dənə thug life baxışı atıb dedi ki, gördün dvijeniya ncə olur?
mən avropada belə şok yaşamamışdım, məncə, avropa özü belə şok yaşamıyıb hələ. özü də deyim qaqaşın vidi-fasonu var? yox. qarnı ayaqqabılarının burnundan da qabağa çıxıb, qulaqları sputnik kimi köklənib, burun-ağız quruluşu meksikan-ispan fason. hələ də fikirləşirəm ki, görəsən mən nəyi harda səhv eləmişəm?





» Son Entrylər «